گیتار یکی از سازهای محبوب و پرطرفدار است که توانسته همه سنین از افراد جامعه را به خود علاقه‌مند کند. مهارت و تبحر اساتید چیره دست گیتار، همواره برای مخاطب دلنشین و جذاب بوده است. در این میان نوازندگانی که در زمینه ساز گیتار فعالیت می‌کنند، می‌توانند به دو صورت مهارت‌های خود را به موسیقی دلنشین تبدیل کنند. برخی هنرنمایی خود را با سر انگشتان اجرا می‌کنند و عده‌ای پیک را برای نواختن گیتار ترجیح می‌دهند. انتخاب اینکه نواختن گیتار با انگشت بهتر است یا با پیک، برای برخی افراد در ابتدای مسیر همواره چالش برانگیز و دشوار است.
در واقع انتخاب سبک در موسیقی و نواختن ساز، مهم‌ترین قدم برای شروع و پیشرفت است. این کار باعث می‌شود تمرکز نوازنده بدون سردرگمی و آشفتگی باشد و بتواند موسیقی را بهتر درک کند. به همین منظور در این مقاله از سایت وب آوا تفاوت‌ها و مزایای هر کدام از روش‌های نواختن گیتار با انگشت یا پیک را برای شما به زبان ساده آماده کرده‌ایم. اگر شما هم بین این مدل‌های نواختن گیتار، سردرگم هستید با ما همراه باشید.
نواختن با انگشت
نواختن با انگشتان دست یا به اصطلاح عامیانه همان پنجه، مرسوم‌ترین و ساده‌ترین روش برای نواختن گیتار کلاسیک یا سیم نایلون است. البته برای نواختن گیتار آکوستیک سیم استیل و گیتار الکتریک هم استفاده از انگشتان دست متداول شده است. برای آشنایی بیشتر با گیتار های مختلف، مقاله انواع گیتار را میتوانید مشاهده کنید.
نام دیگر این روش فینگر استایل (Fingerstyle guitar) است. جالب است بدانید که برای نواختن سبک‌های کلاسیک و فلامنکو مسلماً از روش نواختن با انگشت استفاده می‌کنیم. زیرا که ماهیت قطعات کلاسیک و فلامنکو براساس نواختن با انگشتان ایجاد شده است. در این روش، در هنگام نواختن ساز، صدایی نرم تولید می‌شود، اما با اجرای هماهنگ تکنیک‌هایی مانند Double stop، میتوانید صدایی با سرعت شروع شدن بالاتر نیز ایجاد کنید.
در این روش از نواختن معمولاً از انگشت شست برای نواختن سه سیم بم و از انگشتان اشاره، میانی و حلقه برای نواختن سیم‌های پایین استفاده می‌شود. نوازندگان و اساتید ساز گیتار تنها با ارتعاش سیم‌ها می‌توانند موسیقی جذاب و دلنوازی را تولید کنند. این کار با کمک ناخن‌ها و نوک انگشتان دست انجام می‌شود. زمانی که شما نیز با تمرین بتوانید با انگشت شست سیم‌های بالایی و با انگشتان دیگر سیم‌های پایینی را به خوبی به ارتعاش درآورید، مخاطب مجذوب شاهکار موسیقیایی شما خواهد شد.
مزایای نواختن با انگشت
شاید در نگاه اول، نواختن با انگشت چالش برانگیز و کمی دشوار به نظر برسد، اما با تمرین و تمرکز، این مهارت نیز برایتان جذاب خواهد شد. به همین دلیل در ادامه به برخی از مزایای نواختن گیتار با انگشت اشاره خواهیم کرد:
- با نواختن انگشت میتوانید صدای گرم‌تری از گیتار ایجاد کنید.
- زمانی که نوازنده قصد دارد دو نت را همزمان بنوازند، در سیم‌هایی که فاصله دارند، دچار چالش سختی نخواهد شد.
- این روش به شما آزادی عمل بیشتری برای کاربرد انگشت شست جهت نواختن سیم های بم یا سیم های بالایی می‌دهد.
- اگر نوازنده قصد داشته باشد قطعات سرعتی را روی سیم‌های مختلف گیتار اجرا کند، کاربرد چهار انگشت نواختن را راحت‌تر خواهد کرد.
- به طور کلی با انگشت میتوانید قطعات حرفه‌ای و دشوار گیتار را راحت‌تر بنوازید.
نواختن با پیک
یکی دیگر از روش‌های مرسوم برای نواختن ساز گیتار، نواختن با پیک یا همان مضراب است. این روش برای نواختن توالی سریع نت‌ها مناسب است. جالب است بدانید که بخاطر همین ویژگی، ریف و سولوهای راک و مثال معمولاً با این روش، یعنی پیک نواخته می‌شود. در واقع صدای پاور کوردها با افکت دیستورشن و نواخت پیک به سمت پایین، مشخصه بارز این سبک‌ها است. از طرفی نواختن آکورد بر روی گیتار آکوستیک با پیک، باعث ایجاد صدایی غنی‌تر و البته بلندتر می‌شود.
در کنار تمام مزایا و ویژگی‌های مثبت نواختن با پیک، یک نقطه ضعف نیز وجود دارد. نقطه ضعف نوازندگی با مضراب این است که پرش از روی یک یا چند سیم، به‌خصوص در هنگام اجرای آرپژها، دشوارتر از زمان نواختن با انگشت است.
انواع مختلفی از پیک براساس نیازمندی و سبک‌های مختلف وجود دارد. در واقع در بین مدل‌های متنوع، معیارهای مختلفی نظیر شکل و ضخامت برای دسته‌بندی انواع پیک تعیین کننده است. اما به طور معمول برای نواختن با پیک، آن را بین انگشت شست و اشاره نگه می‌دارند. به طوری که تنها نوک مضراب از بین انگشتان قابل رویت باشد. شما نیز برای شروع بهتر است تعداد بیشتری از پیک‌ها را امتحان کنید تا مدل مورد سلیقه و مناسب برای سبک نواختن خود را پیدا کنید.
ضمناً اگر شما نوازنده گیتار کلاسیک هستید، لازم است مراقب برخورد پیک با صفحه بدنه گیتارتان باشید. زیرا این سبک از گیتارها معمولاً محافظ پیک یا همان پیک گارد ندارند. به همین دلیل ممکن است به دلیل اشتباه یا سهل انگاری در زمان نواختن، پیک بدنه ساز را خراش دهد.
مزایا و سختی های نوازندگی گیتار با پیک
در ابتدای مسیر نواختن با پیک، چالش‌های زیادی برای افراد به وجود می‌آید. البته تمامی این سختی‌ها به مرور با تمرین راحت‌تر خواهد شد. جالب است بدانید که نواختن گیتار با پیک به مرور و تجربه، ثابت کرده است برای افراد مبتدی و علاقه‌مند راحتی بیشتری نسبت به استفاده از انگشتان دارد. در کنار این مزیت، حجم صدای بیشتر و امکان نواختن قدرتی در سبک‌های راک و گیتارهای الکتریک، از دیگر مزایای نواختن با پیک محسوب می‌شود.
سوالات متداول پیرامون نواختن گیتار با انگشت یا پیک
فرق بین نواختن گیتار با انگشت دست با پیک چیست ؟
انتخاب اینکه نواختن گیتار با انگشت بهتر است یا با پیک، برای برخی افراد در ابتدای مسیر همواره چالش برانگیز و دشوار است .اگر شما هم بین این مدل‌های نواختن گیتار، سردرگم هستید پیشنهاد می شود این مقاله از سایت وب آوا را مطالعه کنید.
جمع بندی
توصیه می‌کنیم، هرگز مهارت و تجربه خود را به یک سبک نوازندگی محدود نکنید. پس از یادگیری یکی از سبک‌های نواختن با انگشت یا پیک، روش دیگر را نیز بیاموزید. در واقع برای نوازندگی حرفه‌ای، تکنیک‌ها و آهنگ‌هایی هستند که با اینکه میتوانید با انگشت اجرا کنید، اما با پیک زیباتر و دلنشین‌تر خواهند بود. به طور کلی یادگیری هر دو روش باعث انعطاف‌پذیری بیشتری شما در نواختن قطعات مختلف می‌شود.
برای نواختن گیتار پاپ میتوانید از سبک نواختن با انگشت و یا پیک استفاده کنید. ولی موضوع این است که نواختن با پیک جنس صدایی که تولید می‌کند برای سبک پاپ مناسب‌تر است. به همین جهت تمامی نوازندگان استودیو هنگام ضبط موزیک‌ها از پیک استفاده می‌کنند. با این حال ممکن است یک نوازنده کلاسیک یا فلامنکو بخواهد برخی قطعات پاپ را با انگشت اجرا کند. این کار غیرممکن نخواهد بود اما صدایی که در نهایت تولید می‌شود با صدای سبک نواختن با پیک متفاوت خواهد بود. برای نواختن سبک‌هایی مثل راک، کانتری، جز و بلوز نیز از پیک استفاده می‌شود. ولی در همه این موارد در سراسر دنیا، نوازندگانی وجود دارند که هنوز این سبک‌ها را با انگشت اجرا می‌کنند.
حالا نوبت شماست! از انگشت برای نواختن گیتار استفاده میکنید یا پیک؟ حتما تجربه خود را در بخش نظرات بنویسید.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.